WIOSENNIE W ŚPAKU

W czwartek 13 kwietnia 2023 r. w Śląskiej Pracowni Artystyczno Kulturalnej odbyło się kolejne, już szóste spotkanie Klubu "Liryczna Nuta". Jego tematem wiodącym była wiosna, która trzy tygodnie wcześniej zagościła w kalendarzach. W kalendarzach, bo w parkach, ogrodach i na ulicach na razie rzadko ją widać. Jak zawsze klubowe spotkanie przygotowała i świetnie poprowadziła Zofia Golder. I jak zawsze, niezbyt duże pomieszczenia ŚPAK-a, szczelnie wypełnili zaproszeni goście.

W roku 2013 we Lwowie nakładem KSIĘGARNI POLSKIEJ B. POŁONIECKIEGO - WARSZAWA: E. WENDE I SP. ukazały się "Słówka" autorstwa Boya, czyli Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Na stronach 8 i 9 książki znalazł się utwór ACH! CO ZA PRZEŚLICZNE ABECADŁO! (Fragment zamierzonego dzieła) składający się z czterech czterowierszy poświęconych relacjom damsko-męskim, których bohaterami były cztery pary: Barbara i Bernardyn, Cecylia i Celestyn, Dorota i dureń, Emma i Edward. Wiersze te przeczytał na poprzednim spotkaniu klubu Ryszard Kłak. Spodobały się słuchaczom i dlatego prowadząca (ZG) oraz czytający (RK) postanowili kontynuować ten wątek i znaleźli w Internecie kolejne litery alfabetu. Ich autorem nie jest jednak Boy ale anonimowy ŁS, który opatrzył swoje wiersze takim dosyć złośliwym komentarzem Tadeusz Boy–Żeleński ułożył wierszyki jedynie na litery: B C D E – po czym dał sobie spokój. Nic dziwnego, bo nie jest to wielka ani nawet większa poezja, lecz dość nudne łamigłówki. Ale poecie wolno pokusić się o tego alfabetu uzupełnienie. Może ktoś ułoży wersje zgrabniejsze? Od przeczytania, kilku wybranych z tego zbioru, czterowierszy rozpoczęło się spotkanie, a potem w wiosenny nastrój wprowadziła obecnych Maja Mróz wykonując piosenkę Magdy Niwińskiej "Wiśniowy sad".

Różowo wtedy kwitł wiśniowy sadGdyśmy biegali pośród drzew iKwiatki sypał na nas wiśni kwiat w wiosenny dzień

Mieliśmy wtedy po szesnaście lat

I śmiał się do nas cały świat kuSobie biegły nasze serca dwaW wiosenny dzień

Tej, według zakochanych, najpiękniejszej porze roku poświęcone były także dwa następne wiersze: Z nastrojów wiosennych" Tadeusza Boya-Żeleńskiego w wykonaniu Andrzeja Prończuka i "Ku wiośnie" Andrzeja Waligórskiego w wykonaniu Marianny Czajerek. Jak się zakochać na wiosnę tłumaczyła Edwardowi Gutowi, Maja Mróz wykonując piosenkę z Kabaretu Starszych Panów "Kaziu, zakochaj się". Edward, chyba nie do końca przekonany do tego pomysłu, odpowiedział apelem Wojciecha Młynarskiego "Dziewczyny, bądźcie dla nas dobre na wiosnę". Pierwszą część spotkania zakończyły Krystyna Drzazga i Zofia Golder. Ta pierwsza, czytając dwa wiersze - "O szkodliwości opalania" Andrzeja Waligórskiego i "Wiosna" Andrzeja Drzazgi, ta druga własnym wierszem "Dwa wróbelki".

Po krótkiej przerwie, wypełnionej przez Walerię Kowalewską kilkoma "wiosennymi" utworami wykonanymi na pianinie, Irena Dyla przeczytała dwa utwory, popularnego tego dnia Andrzeja Waligórskiego: "Nadejście wiosny" i Co tak pachnie?". W pierwszym wiosna zawitała do biura, w drugim autor zastanawiał się czy to co czuć, to zapach, czy coś wprost przeciwnego. Wiosna skłania nas do wyjścia z domu i zażycia zdrowego ruchu na świeżym powietrzu, ale nie powinniśmy zapominać także o myśleniu i o tym przekonywała obecnych Zofia Golder w wierszu "Gimnastyka mózgu". O przemijaniu czasu i dobroci zapominania zaśpiewała Maja Mróz przypominając wielki przebój Czerwonych Gitar "Kwiaty we włosach".

Więc choć z daleka wołasz mnieNie powiem, "Tak", nie powiem, "Nie"Bez wspomnień czasem łatwiej żyćNie wraca nic.

Potem były jeszcze dwa teksty Andrzeja Waligórskiego - "Żywopłot" oraz "Baczki i broda", które przedstawił w swój niepowtarzalny sposób Edward Gut, a Maja Mróz zaśpiewała przedwojenny utwór Mariana Hemara, znany klubowiczom z powojennych wykonań najpierw Mieczysława Fogga, a później Jerzego Połomskiego. Ostatnim punktem "wiosennego" spotkania była znaleziona w Internecie przez Danutę Preis "Rozmowa Anioła z diabłem". Zakończył ją Anioł, tak odpowiadając na zarzuty Diabła wypominającego ludziom ich złe przywary:

Ja wierzę mocno w ludzkie istnienia,
niech mego zdania nikt już nie zmienia.
Niech każdy na ziemi pełni swą rolę,
bo ja ANIOŁEM niż DIABŁEM być wolę.

Jak zwykle ostatnie słowo należało do prowadzącej Zofii Golder, która serdecznie wszystkim podziękowała - występującym za występ, słuchaczom za życzliwe ich przyjęcie, a gospodarzom ŚPAKa za poczęstunek, pomoc techniczną w przygotowaniu oraz przeprowadzeniu spotkania i za muzyczną jego oprawę.

RK

Zobacz zdjęcia ze spotkania w naszej Aktualnej Galerii